​کلمۀ ایران کنونی  در قدیم چنین نبوده  بلکه به اشکال یرن (Erān) بوده، و برگرفته از شکل‌ قدیمی Airya Nama و به معنای خطۀ است که افغانستان کنونی وارث آن می باشد. در زبان سنسکریت اریه (Ariya) به معنی سرور و مهتر و آریکه (Aryaka) به معنی مَردِ شایستهٔ بزرگداشت و حرمت است و آریایی به‌زبان اوستایی آریانا  (Airyana) و به‌زبان پهلوی و پارتی دری ایر خوانده می‌شود.
ایر در لغت به‌معنی آزاده و جمع آن ایرن به‌معنی آزادگان است. مرکز این سرزمین افسانوی  افغانستان امروزه می باشدکه شهر های مثل سمنگان، بلخ بامی ام البلاد ، طالقان، بغلان  وغیره از جمله شهر های یاد شده در متون گذشته مثل ، خدایی نامک ، بُندهش، یا بُندهشن، مقدمه شاهنامه ابومنصوری و در آثار دقیقی بلخی، در  شاهنامه  دست نخوردۀ فردوسی چاپ شده در   چارصد سال قدامت دیده می شود.  
در هر متن که قبل از تاریخ 1935 میلادی برابر با 1314  شمسی کلمه ایران منحیث یک کشور  آمده باشد یک جعل تاریخی آشکار است. زیرا چنین کشوری یک دست مثل امروز  با چنین نامی مشخصدر تمام منطقه وجود نداشت. فارسها بسیار تلاش کرده اند تا با ساختن هویت جدید، هویت منطقه را دگرگون سازند. غرض معلومات بیشتر  لطفا ً به آثار  و اسناد   دقیق  از قلم روانشاد جناب ناصر پور پیرار بنام " تأملی در بنیاد  تاریخ ایران " ( دوازده قرن سکوت ) مرا جعه کنید. 

 به اهتمام مسعود فارانی