​از لحاظ زمانی ترکیب وحجم،  صادرات وواردات مطابق به شرایط و عوامل موجود در یک کشور وهمچنان نیازمندی ها، در حال تغییر وتحول است همچنانیکه  شرکای تجارتی نیز میتوانند تغییر نمایند. درکناراینکه واردات اموال جهت رفع نیازمندی های داخلی کشورها ازاهمیت خاصی برخوردار است،  صادرات هرکشور رکن اساسی تجارت خارجی را تشکیل داده وزمینه سازکسب ثروت بشمارمیرود، بناً تلاش همیشگی جریان داردتا منابع وچشمه های صادراتی درابعاد مختلف توسعه وتقویت گردد. ازجانب دیگرتجارت به ویژه تجارت خارجی منحیث یک رکن مهم اقتصادی با سکتور های دیگرچون زراعت، صنعت، معادن، انرژی وخدمات (صحت عامه، تعلیم و تربیه، توریزم  وغیره) در تأثیر گذاری متقابل قرار دارد واین تأثیر گذاری متناسب به اندازۀ رشد این سکتور هامیباشد. به همان اندازۀ که  سکتورهای متذکره پیشرفته، وسیع و انکشاف یافته باشد،  تجارت صادراتی پررونق، گسترده وانکشاف یافته عرض اندام مینماید. تجارت صادراتی در موجودیت زیربنای حقوقی فراگیر، ساده سازی پروسیجر های اداری، آگاهی از قوانین جهانی تجارت ومدیریت سالم، بازاریابی وهمچنان تسهیلات فراگیرتجارتی و ترانزیتی، میتواند رشدسریع وگسترده داشته باشد. با چنین امکانات  تجارت ممدانکشاف سکتور های دیگرگردیده وبستر رشد وانکشاف اقتصادی واجتماعی کشورهارا فراهم میسازد.  منابع تامین کننده  صادرات در کشورهای مختلف نظربه امکانات وسطح انکشاف اقتصادی هریک ازکشورها متنوع بوده وتدابیرپیگیرانه ازسوی دولتهاو سکتور خصوصی ازطریق طرح پالیسی های جامع، توسعه سرمایه گذاری هادر سکتورهای تولیدی، تحقیقات علمی واختراعات جدید که جز مالکیتهای ذهنی (معنوی) میباشد، درجهت تقویت وتحکیم هرچه بیشتر این منابع اتخاذ میگردد. انکشاف مطمئن و دوامدار وسطح  بلند  صادرات یک کشور تابع فورمول ذیل است: