بعد از فیر تفنکچه به «امیر حبیب الله خان»12 سرطان 1297(4 جولای 1918م)"پریشان" را هم به زندان انداختند، که این دورۀ حبس را مدت هفت ماه در غل و زنجیر گذرانید. این دوران زندان زیاد طولانی نبود.

در زمان پادشاهی «محمد نادر شاه» از وزارت مختاری برلین استعفی و رهسپار کابل می شود؛ اما به زودی زندانی می گردد  و در حدود 13 سال را در زندان سپری می کند. 

عبدالهادی داوی سر انجام روز چهارشنبه، 27 اسد 1361 هجری شمسی برابر با (18اگست 1982م) به عمر هشتاد و هفت سالگی، بعد از یک عمر مبارزه و روشنگری در کابل در گذشت و در همان جا به خاک سپرده شد.

از داوی 7 اثر نوشتاری و ترجمه و اشعار باقی مانده است. که عبارت اند از: ــ زما رسول ــ تجارت ما با س. س. ر. (اتحاد جماهیر شوروی) ــ غیاصه نظم به زبان پشتو ــ لآلی ریخته ترجمۀ سروده های اردوی دکتر اقبال را به زبان فارسی ــ گلخانه یا مجموعۀ پریشان ــ نغمات  و رجال (زندگی نامه شخصیت ها )

عبالهادی داوی در آغاز همکار قلمی یگانه نشریۀ افغانستان "سراج الأخبار" شروع می نماید و سروده های آبدار او به نام «عبدالهادی پریشان» درج اوراق صحیفۀ روزگار می گردد.

با اعلان پادشاهی «شاه امان الله »، «داوی»  یکی از ارکان مهم دولت امانی شد. توظیف او به حیث نخستین مدیر مسؤول نشریۀ « امان افغان»  که  شماره نخستین آن در 22حمل 1298 ش ــ 12 اپریل 1919 از چاپ بر آمد، نزدیکی داوی را با زمامدار جوان و جدید افغانستان روشن میسازد

مهمتر از آن این که او عضویت هیأت مذاکره کننده با "دابس" را تحت ریاست  «محمود طرزی» بر عهده داشت  و در وزارت خارجه که «محمود طرزی» به حیث وزیر امورخارجه ایفای وظیفه می کرد، «عبدالهادی داوی» رکن مهم آن وزارت به شمار می رفت. از همین رو، ریاست هیأت سفارت فوق العاده افغانستان  به بخارا را، به وی سپردند.

آنگاه که سفارت افغانستان  بعد از مذاکرات مهم «شاه محمد ولی خان دروازی»، در لندن گشایش می یافت؛ این وظیفه مهم را  او بر عهده داشت، سپس  به کابل عودت کرد و در حالی  که سی و یک ساله بود به حیث وزیر تجارت افغانستان، گماشته شد و در آخرین سال سلطنت «اعلیحضرت امان الله خان»  به حیث وزیر مختار در برلین تعیین گردید.

در زمان پادشاهی «محمد نادر شاه» از وزارت مختاری برلین استعفی و رهسپار کابل می شود؛ اما به زودی زندانی می گردد .

یکی از کارهای ماندگار مرحوم «داوی» که در اولین فرصت ورود به مصر به آن دست یازید، یاد آوری مجدد از روشنگر شرق «سید جمال الدین افغانی» بود. او محفل شکوهمندی به تاریخ 10 حمل 1332 هجری شمسی  (30 مارچ 1953 م) به مناسبت پنجاه و ششمین سال وفات «سید جمال الدین افغانی» در قاهره، برگذار کرد.

«مرحوم داوی»  در دورانی که در مصر سفیر افغانستان بود، زمینه برپاشدن کنفرانس باندونگ فرا می رسد و افغانستان نیاز احساس می کند تا نمایندگی سیاسی اش را در "جاکارتا" تأسیس کند. بناءً او به حیث نخستین سفیر افغانستان در اندونیزیا تقرر حاصل می کند و در آن جا موافقت نامه  تاسیس روابط دیپلوماتیک میان افغانستان و اندونیزیا را در حاشیه کنفرانس باندونگ به امضا می رساند.

آخرین وظیفه رسمی مرحوم عبدالهادی داوی  ریاست مجلس «مشرانو جرگه» افغانستان است؛ تا زمانی  که دروازه این خانه در عهد سلطنت باز بود؛ ریاست آن را مرحوم عبدالهادی داوی بر عهده داشت.