عبد الرحمن جامی ملقب به نورالدین و عمادالدین  در بیست و  سوم  ماه شعبان 718  ه ق مطابق  هفتم نومبر 1414 میلادی در قریۀ خر گِرد(خر جِرد) جام دیده به جهان گشود.
پدرش نظام الدین احمد ابن شمس الدین است. حضرت مولانا نخستین تعلیمات را نزد این دو عالم آن زمان، پدر و پدر کلان، آموخت. نظام الدین پدر مولانا، در حالی که عبد الرحمن جامی هنوز نو جوانی بیش نبود، از ولایت جام به هرات پایتخت خراسان و مرکز فرمان روائی شاهرخ میرزای تیموری مهاجرت کرد که دران زمان یکی از بزرگترین مراکز علمی در آمده بود. تاریخ دقیق این هجرت از جام به هر ات ثبت نشده است.
مولانا جامی، یکی از علمای نامور، عرفای پیش کسوت، نویسندۀ توانا و شاعر بی بیدیل قرن نهم هجری، از مقربین دربار و شخصیت مورد احترام زیاد درباریان به شمول سلطان حسین و امیر علی شیر نوائی وزیر دانشمند او بود. مولانا جامی با وصف تعهد و پیروی از طریقت نقشبندی با هم سلکانش همواره همنظر نبود و با خِرد ورزی و استدلال منطقی و تعقل، با درک عالی و علمی و تبحری که در حکمت و تصوف و عرفان داشت، در مسایل و موضوعات مورد بحث گاهی هم مستقلانه تصامیمی اتخاذ می کرد و قضاوت می نمود.
نور الدین عبد الرحمن جامی در هجدهم محرم الحرام سنۀ 898 هجری قمری داعی اجل را لبیک گفت و به ابدیت پیوست. مرقد مولانا نور الدین عبد الرحمن جامی در شمال شهر هرات، معروف به زیارت مولای جام، زیارتگاه عام و خاص و یکی از بیش از هفتصد آبدۀ عمدۀ تاریخی این ولایت است