مؤرخ و محقق نامدار.  عبدالحی حبیبی به خاندان علمی محقق قندهاری تعلق دارد. پدرش ملا عبدالحق وپدر کلانش مولوی عبدالرحیم و جدش مولوی حبیب الله محقق قندهاری نام داشت. به همین نسبت تخلص خود را حبیبی انتخاب نموده‌ بود. از لحاظ تبار قومی پښتون و به قبیله کاکړ متعلق بود. حبیبی درسال ۱۹۱۰ میلادی درقندهار متولد شد وبعد از ختم دوره شش ساله مکتب شالمار، در ۱۳۰۴ شمسی، پای تلمذ وشاگردی مولوی عبدالواسع ومولوی ابوالوفای کندهاری نشست. بعد از آن با مطالعه نشرات افغانی و ایرانی و هندی چون- سراج الاخبار، حبل المتین، کاوه، ایرانشهر، ارمغان، الهلال، صور اسرافیل و دیوان اشعار کلاسیک‌های ادبی دری محشور شد و آشنایی با دیدگاه‌ها و نوشته‌های محمود طرزی افغان و سید حسن تقی زاده، محمد قزوینی، سیدکاظم، ایرانشهر، جمال زاده ایرانی، جرجی زیدان مصری، سهیلی نعمانی هندی، سلیمان ندوی و دیگران به ارتقای شخصیت علمی خویش پرداخت.​او علاوه بر زبانهای پشتو و دری،زبان‌ های عربی، اردو و انگلیسی را می فهمید و با زبان‌ های اوستایی، سانسکریت، فارسی باستان آشنایی داشت. حبیبی در ۱۵ سالگی به وظیفه رسمی آغاز کرد و در ۲۲ سالگی در سال ۱۳۱۱ با نوشتن تاریخچه سبک‌های شعر پشتو (به فارسی) به کتاب نویسی و تألیف پرداخت، هرچند قبل از آن در جریده هفتگی طلوع افغان مقاله می‌ نوشت​