​درین بخش می خواهیم توضیحاتی مختصری داشته باشیم در ارتباط با آموزش دستور زبان که اطفال در کدام سنین و با کدام انداز و کدام روش می توانند با دستور زبان شان آشنایی حاصل کنند و آنرا به سهل ترین میتود و روش بیاموزند. همچنان در رابطه با این که آیا دستور زبان در یک کشور با استفاده از لهجه های مختلف زبانی آن کشور فرق می کند یا خیر، سبب ایجاد مشکلات می گردد یا خیر، نقش دستور زبان در کلمات به وام گرفته از زبان های بیگانه در یک کشور چه خواهد بود، آیا می توانیم کلمات بیگانه را که به وام گرفته شده به اساس دستور زبان رائج در کشور و یا تحت این قواعد استفاده کنیم یا خیر، آیا دستور زبان بعد از طی چند سال طولانی در یک کشور میتواند تغییر کند و اگر بلی، آیا این تغییرات به زبان آن کشور و آثار مؤلفهٔ آن لطمه خواهد زد یا خیر و ازین دست سوالات.

آموزش و یا یاددهی دستور زبان به اطفال می‌ تواند از سنین پیش از مکتب یعنی سال های اخیر کودکستان آغاز شود و به تدریج در طول دوران مکتب ابتدائیه و بعدش متوسطه و عالی و بالاخره دانشگاه ادامه یابد. اما میزان دقت و عمق آموزش در طفولیت باید متناسب با سن و فهم کودکان در نظر گرفته شود. برای اطفال، معمولاً، آموزش دستور زبان باید به شکل ساده، تجربی، و ‌به محور بازی و ساعت تیری ارائه شود تا آنها بتوانند با مفاهیم زبانی آشنا شوند و از طریق فعالیت ‌های بازی های کودکانه و تجربی، آنها را تثبیت اذهان شان کنند.