| انگلیسی | پښتو | معنی | نوعیت کلمه | ریشۀ لغت | تلفظ | اسم یا کلمه |
| Coventry, banishment, exile, expatriation, proscription | اخراج، جلاوطنۍ، شړلو، محرومیت | الف- اخراج، جلای وطن، راندن، طرد، نفی بلد
ب - دور کردن، طرد کردن، راندن
ج - تغریب ، دور کردن ، راندن، کسی را از شهر بیرون کردن ، به جاهای دوردست فرستادن | مصدر متعدی - اسم مصدر | عربی | /tab.'eed/ | تبعید |
| ؟؟؟ | | از وطن آبایی دور کردن، بیرون کردن، جلای وطن شدن، طرد شدن، از دیار و محل خود رانده شدن
| مصدر مرکب | ترکیب دری و عربی | /tab.e'ed.sho.dan/ | تبعید شدن |
| ؟؟؟ | | از دیارش رانده شده، از وطنش طرد شده، اخراج شده،
| صفت مرکب | ترکیب دری و عربی | /tab.eed.sho.da/ | تبعید شده |
| ؟؟؟ | | کسی را به جرم و یا اختلافات سیاسی از وطن اخراج کردن، کسی را از کشور راندن، کسی را از موطن طرد کردن
| مصدر مرکب | ترکیب دری و عربی | /tab.e'ed.kar.dan/ | تبعید کردن |
| ؟؟؟ | | جمع تبعید به معنی تبعید مراجعه شود
| اسم جمع - اسم معنی | عربی | /tab.e'e.daat/ | تبعیدات |
| Exile | | محل تبعید؛ محلی که برای سکونت تبعیدشده تعیین میشود. جائی که تبعیدشده را بدانجا میفرستند. (اسم مرکب) | اسم مکان | ترکیب دری و عربی | /tab.'eed.gaah/ | تبعیدگاه |
| Exiled | په یوه ځانگړي ځای کې اوسېدو ته اړایستل شوی، یوې ځانگړې دندې ترسره کولو ته اړ ایستل شوی
| تبعیدشده، کسی که بحکم مراجع قانونی نفی بلدشده باشد یا آنکه بسکونت در محلی خاص محکوم گردد | صفت نسبتی | ترکیب دری و عربی | /tab.'ee.dee/ | تبعیدی |
