​افغانستان کشوری دارای رسم و رواج ها، مذاهب، فرهنگ های مختلف، تمدن بزرگ و قدامت علم و فرهنگ میباشد.اگر نظری به صفحات تاریخ افغانستان انداخته شود معلوم میشود که این کشور باستانی از قدیم مرکز تقاطع راه های تجارتی ومحل عبور راه ابریشم بوده، به این اساس تاجران هندی، چینی فارسی و عربی مجبور بودند که حین عبور از این سرزمین مقدار جنس شان را به اساس رسوم آن وقت در فی بار وزن، فی عدد، فی سیر و یا فی جلد به زمام داران آن وقت بپردازند. همین مقدار نقد و جنس که منحیث محصول گمرکی گرفته میشد در ادوار مختلف به نام های مختلف مثلا راه داری، دروازه داری، شهری داری، تنگه پولی، سر به سلامتی شصت یک، چهل یک، ده یک و امثال آنها یاد میگردید.افغانستان در مسیر زمانه ها منحیث یک خطۀ تاریخی دررشد و انکشاف تجارت نقش مهم و ارزنده را ایفا نموده است، انجام خدمات گمرکی و جمع آوری عواید نیز مانند تجارت سابقۀ طولانی دارد.اما پس ازکسب استقلال کشور در نظامنامهء تشکیلات اساسی دولت، گمرکات منحیث بخشی از تشکیلات دولت بصورت هدفمند در چوکات وزارت تجارت گنجانیده شد."به اعتقاد بعضی نویسندگان،اخذ محصول (حقوق گمرکی) از مالتجارۀ وارداتی در شهرکابل از سالیان بسیار قدیم رواج داشت.در سابق تا زمانیکه شهر بین حصار مستحکم قرارداشت، شعبات گمرکی که درآنوقت بنام بندر مسمی بو ددر خارج دروازه های شهر یعنی دهمزنگ و گذرگاه ،بینی حصار و بی بی مهرو،در ده افغانان و پل مستان دایر بود که اموال وارده بعد از بررسی ازآنجا ها سند عبور از دروازۀ شهر حاصل وتوسط وسایل که درآن روز معمول بودبه داخل شهر سوق داده میشد و در سرا های داخل شهر از طریق منسوبین گمرک محصول اخذ میگردید.