​تجارت در کشورعزیز ما افغانستان دارای قدامت تاریخی بوده و درمسیر تاریخ فراز و نشیب های زیادی را سپری نموده است. تجارت  طی قرون متمادی بدون موجودیت  اتاق و به شکل خودجوش دوام داشت تا اینکه حدود بیشتر ازیک قرن قبل ادارۀ  بنام پنچات خانه ایجاد گردید که وظایف آن شبیه مکلفیت های اتاقهای تجارت بود وغلام محمد خان که بعداً درزمان شاه امان الله به حیث وزیر تجارت تعیین گردید به حیث پنچات باشی ایفای وظیفه مینمود. پنچات خانه که حل و فصل قضایای تجارتی وتجار را بعهده داشت دارای ۷عضو بود که چهار نفرآن ازتجار سرشناس ونیک نام مسلمان وسه عضو دیگرآن از اهل هنود بود.اما بنابر مساعد شدن شرایط بهترجهت توسعۀ کسب وکار تجارت وایجابات زمان، منجمله انسجام و سازماندهی هدفمند تجارت، تشویق و همچنان توسعه فعالیت های تجارتی درداخل وخارج کشور ایجاد اتاقهای تجارت یک نیاز مبرم بشمارمیرفت، بنابر همین ضرورت وبر اساس تصمیم دولت در سال  ۱۳۰۹ هجری شمسی شعبه ای تحت نام "اتاقها" در چوکات مدیریت تجارتی وزارت تجارت وقت ایجاد شد که اعضای آن انتصابی  واز جمله کارکنان دولت بودند. پس از مدتی نظر به انکشاف تجارت از یکطرف و ضرورت به حل منازعات تجارتی با شروع نهضت اقتصادی ازآغاز سال ۱۳۱۶ به تدریج اتاقهای تجارت ابتدآ در کابل وسپس در ولایات کندهار، هرات،  بلخ (مزارشریف)، ولسوالی اندخوی ومیمنه تاسیس وبه کار آغازنمود. عبدالمجید زابلی در ایجاد اتاقهای تجارت سعی زیاد بخرچ داد وقانون آنرا تدوین نمود .