| انگلیسی | پښتو | معنی | نوعیت کلمه | ریشۀ لغت | تلفظ | اسم یا کلمه |
| Resident , inhabitant, occupant | ولاړ، ساکن، د تعادل په حال کې
| به معنی ایستاده - ساکن - در حال تعادل | صفت | دری | /eys.taa/ | ایستا |
| Stand, timeout, stop, halt, standstill | | صیغۀ ماضی فعل /ایستادن/، مفرد غایب، که صیغۀ امر آن /ایست/ و صیغۀ ماضی قریب آن /ایستاده/ است - / استاد/ و /ستاد/ نیز به عین معنی رائج است. / هاشمیان | صیغۀ ماضی | دری | /eys.taad/ | ایستاد |
| Resistance, persistence, abidance | ټینگار، دریدنه، په شا نه تگ، په خپل دریځ باندې ټینگ دریدل
| به معنی مقاومت - پایداری - یکدندگی -استواری، استحکام قول، | اسم مصدر | دری | /eys.taa.da.gee/ | ایستادگی |
| To rise, to stand, to resist | الف ــ درېدل، جگېدل
ب ــ درېدنه، مقاومت، قیام
| و یا ایستیدن،
الف- برخاستن، برپا شدن، درنگ کردن، توقف کردن
ب- مقاومت کردن، قیام | مصدر لازم | دری | /ies.taa.dan/ | ایستادن |
| Still, inert, static, stationary | ولاړ، دریدلی. لکه ولاړې اوبه، ولاړه ونه
| صیغۀ ماضی قریب فعل /ایستادن/ = ایستاده است - ماضی بعید = ایستاده بود - هکذا به معنی قایم - استوار، مثلاً محمود به گپ خود ایستاده است - غیر متحرک - در توقف دایمی، مثلاً آب ایستاده (صفت - قید). / هاشمیان | صیغۀ ماضی | دری | /eys.taa.da/ | ایستاده |
| To stand | | و یا ایستانیدن، برخیزاندن، ایستانیدن، افراخته کردن و بلند نمودن، برانگیختن و افراشتن، توقف کردن، مقابل/ نشاندن | مصدر متعدی | دری | /is.taan.dan/ | ایستاندن |
| To rise, to stand | | و یا ایستادن، برخاستن، برپا شدن، درنگ کردن، توقف کردن | مصدر جعلی | دری | /ies.taa.nee.dan/ | ایستانیدن |
| Stability, steadiness | | سکون، توقف، جابجا مانده، رکود، کلمه "ایستایی" به معنای "پایداری" یا "ثبات" است. در مفاهیم علمی و فنی، ایستایی معمولاً به معنی توانایی یک سیستم یا ساختار برای حفظ تعادل و مقاومت در برابر تغییرات و نیروهای خارجی است. در زمینه‌های اجتماعی و روانشناختی، ایستایی می‌تواند به معنای ثبات و مقاومت در برابر تغییرات و نوسانات باشد. | اسم مصدر - صفت | دری | /is.taa.ye/ | ایستایی |
