| انگلیسی | پښتو | معنی | نوعیت کلمه | ریشۀ لغت | اسم یا کلمه |
| ؟؟؟ | امر و نھی: دا دواړه کلمې په اسلامي فقهې او شریعت کې ډیر ستر ځای او اهمیت لري. امر دوه ماناګانې لري، لمړۍ یی د فرمان په مانا ده چې د کولو او اجرا کولو په موخه استعمالیږي او د جمع کلمه یی اوامر ده. د امر دوهمه مانا چاره یا کار دی چې جمع یی امور راځي. کله چې د امر بالمعروف اصطلاح وکارول شي نو مطلب ور څخه د نیکۍ او خیر ښیګڼې خوا ته را بلل او دعوت ور کول وي. په قرانکریم کی داسی راغلي: ( وَ لْتَكُن مِّنكُمْ أُمَّةٌ یَدْعُونَ إِلیَ الخَْیرِْ وَ یَأْمُرُونَ بِالمَْعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَ أُوْلَئكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ - ستاسو له منځه دی یوه ډله خلک داسی وي چې نیکې ته بلنه او له بدې څخه منع کول کوي، نو همدوئ بریالي او برلاسي دي)
نهی: له بدو او ناوړو کارونو څخه مخنیوي او منع کولو ته ویل کیږي، چې د امر بالمعروف مقابل ګڼل کیږي | اَمْرْ وَ نَهْی: این دو کلمه مختصر یکی از قدیمترین و اساسی ترین کلمات و مصطلحات اصول دین و فقه اسلامي را تشکیل می دهد. امر از لحاظ لغت دو معنی دارد: یک کار یا شغل که جمع آن امور می شود، و معنی دوم آن فرمان است که جمع آن آوامر می باشد. البته وقتیکه ګفته شود امر بالمعروف باز معنایش فرمان و دستور دادن به کار خیر، توصیه کردن از یک شخص مسلمان به فرد یا افرادی جامعه خویش، قرانکریم چنین می فرماید: « وَ لْتَكُن مِّنكُمْ أُمَّةٌ یَدْعُونَ إِلیَ الخَْیرِْ وَ یَأْمُرُونَ بِالمَْعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَ أُوْلَئكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ؛ باید از میان شما، یک تعداد تان دعوت به نیكی و امر به معروف و نهی از منكر كنند، و آنها همان رستگارانند» یعنی دعوت به سوی کارهای نیک و پسندیده را امر بالمعروف ګوید
نهی: ناروا دانستن، غیر جایز شمردن، بازداشتن، جلو ګیری و منع قرار دادن. و وقتیکه نهی عن المنکر ګفته می شود، مفهوم آن باز داشتن و منع کردن از ممنوعات در شریعت اسلامی می باشد
| اسم مرکب - صفت | ترکیب دری و عربی | امر و نهی |
