| انگلیسی | پښتو | معنی | نوعیت کلمه | ریشۀ لغت | تلفظ | اسم یا کلمه |
| Divine, celestial | خدايي، لکه خدايی توفیق، خدايي حکمت
| ترکیب عربی و دری، به معنی خدایی - ایزدی - یزدانی که در ترکیباتی از قبیل توفیق الهی - حکمت الهی - علم الهی بکار میرود - /الهی/ بقسم ادات ندائیه، بمعنی خدایا/خدای من نیر استعمال میشود. / هاشمیان
"الهی" به معنای مربوط به خداوند یا الهیاتی است و از ریشه "اله" به معنای خدا گرفته شده است. این کلمه به هر چیزی که به خداوند، دین، یا مسائل معنوی و آسمانی مربوط باشد، اشاره دارد.
| صفت - ادات ندائیه | ترکیب دری و عربی | /e.la.hee/ | الهی |
| Theology, divinity | | اِلهیات- کلمۀ عربی، جمع /الهیه/، یکی از فنون حکمت است که از مباحث و مسائل الهی صحبت می کند. علم شناخت خداوند و ادیان، خاصتاً ادیان سماوی، حکمت ما بعد الطبیعه (علم اعلی - عقل و آثار آن در عالم جسمانی و روحانی، واجب الوجود، وحدانیت، نعوت جلال و فضل و عنایت او تعالی). | اسم جمع - اسم معنی | ترکیب عربی و عربی | /e.lah.yaat/ | الهیات |
| theology | خدایتوب، په خدای پورې اړوند، خدائی، اولوهیت
| کلمۀ عربی، به معنی خدائی، اولوهیت - لاهوت - علم لاهوت -هر چیز مربوط به خدا و شناخت خدا | صفت -اسم معنی | عربی | /e.laa.hi.ya/ | الهیه |
| Divine Worshipers | | کلمۀ عربی، به معنی یگانه پرستان - علمای دین شناسی (تئولوجوست ها). / هاشمیان | اسم جمع - اسم فاعل - صفت | عربی | /e.laa.hi.yoon/ | الهیون |
