فقهاوو په اتفاق ارا له شرعی پلوه څلور منابع منلي: قرآن، حدیث، قیاس اواجماع چې په اعتبار د ثقه والی ذکر شوي دي. په دې کې یو یې احادیث دي. حدیث په لغت کي خبرې او نوي شي ته وایی. خو په اصطلاح کي ټولې هغه خبري او افعال دي چي حضرت محمد^{( ص)} ته منسوب دي. هغه خبرې چي پخپله دحضرت رسول ص څخه راپاته دي احادیث نبوي او هغه چي الله پاک پیغمبر ته کړي او په قرآن شریف کي یې ذکر نه دی شوی حدیث قُدسي بلل کیږي. په دی بحث کې دا ښودل شوی چې احادیث د حضرت رسول ص هغ اقوال او خبرې دي چي سنة الفعل نومیږي یا د هغه مبارک افعال دي. دحضرت رسول ص د کلام او هدایاتو پیروي، پر مسلمانانو فرض ده ځکه قران کریم کی هدایت شوی چې څه چي پیغمبر یې هدایت درکوي هغه خامخا عملی کړئ. دا حکم هم  سنیانو او هم اهل تشیع منلی دی. اما دلته یو مشکل پېښ شو، هغه د ضعیف حدیث او حتا جعل خبره ده، چې ځینو خلکو لا ډېر مخکی حتا صدر اسلام کې دا ګناه وکړه چې له ځانه یی احادث جوړ کړل چې دا عمل(جعل او له حدیث ناوړه استفاده) سخت ورټل شو .  د احادیثو نقل کې تیروتنې ټولې عمدي ندی، ځینی سهو هم شوي دي. د احادیٍثو د شمیر زیاتوالی او د پېړیو په تېریدو د وخت او زمان تاثیر او نور دا ټول مسایل د جهانی صاحب په قلم دغه بحث کې راغلی دی. جهانی صاحب دا تحقیق په بشپړ امانتدارۍ او د ژورې پوهې او مطالعې په رڼا کې کړی دی.