| انگلیسی | پښتو | معنی | نوعیت کلمه | ریشۀ لغت | تلفظ | اسم یا کلمه |
| A- fall, drop, trip B- ugur | الف: ولوید، ولگید
ب: بد شگون لکه دا موټر ورباندې و نه لوید، چندانې ښه پرې و نه لگید
| الف- از نظر ساختمان افت (زمانۀ حال) + آد (پسوند) = افتاد (بن ماضی) فعل متعدی - به معنی غلتید
ب- شگون، مثلاً زن سرش نیفتاد - موتر سرش نیفتاد - طالع ما بود که از بام افتاد - تصادف، مثلاً افتاد ما به خانه اش شد - ترشی و سمنک افتاد و نا افتاد دارد | بن ماضی | دری | /uf.taad/ | افتاد |
| Poverty-strickens, penurius, indigent, needy, deficent, inferior, hapless | خواروالی، بیچارگي، ټیټتوب، ناتواني، بیځواکي | بیچاره گی - حقارت - ناکسی و بی کسی - ناتوانی - بی قدرتی | اسم مصدر - صفت | دری | /af.ta.da.gee/ | افتادگی |
| To fall, to drop | ښکته لوېدل، له پۍو پاتېکېدل، بې گټې اخیستنې پاتېکېدل، له چا سره سر و کار پیدا کول
| افتیدن، سقوط کردن، فرود آمدن، از پا درآمدن، ساقط شدن، سقط شدن
[عامیانه] بی استفاده در جائی رها شدن
[عامیانه] با کسی افتادن = سر و کار داشتن با کسی
| مصدر لازم | دری | /uf.taa.dan/ | افتادن |
| Fallen, down, oppressed, prostrate, down, whacked, shagged, reduce (someone) to extreme physical weakness | لویدلی، غورځیدلی، پریوتلی | اُفتادَه- صیغۀ ماضی قریب مصدر افتادن است - افتاد -افتاده بود و افتاده باشد صیغه های دیگر این مصدر است- بیچاره - ناتوان - حقیر - خوار، مثلاً آدم افتاده، مجسمۀ افتاده -موقف یا پوزیشن، مثلاً افتاده بمانیش - در زبان عوام به معنی صفت و قید نیز استعمال میشود. / هاشمیان | صیغۀ ماضی | دری | /uf.taa.da/ | افتاده |
