| انگلیسی | پښتو | معنی | نوعیت کلمه | ریشۀ لغت | تلفظ | اسم یا کلمه |
| ؟؟؟ | اِسْتِصْحاب، له ځان سره لرل، د ملګرتیا غوښتنه، له خپل ځان سره مل کول، د ګډ ژوند او معاشرت کولو هیله. خو د فقهې او اصول فقهې په علم کې اِسْتِصْحاب هغه حکم ته ویل کېږي چې لا له پخوا څخه هغه حکم باوري او یقیني وي او شک او تردید ته لاره ونه لري
| اِسْتِصْحاب :همراه داشتن، با خود داشتن، طلب معاشرت و صحبت کردن. و معنای این کلمه در علم فقه و اصول فقه عبارت از حکم نمودن به چیزیکه قبلاً قابل قبول بوده و در آینده برای شک و تردید جای نه داشته باشد. هنگام شک داشتن در یک حُکم، مثلاً درصورت غیبت طولانی مدت کسی حکم به زنده بودن او می دهند.
| مصدر متعدی - اسم مصدر | عربی | /es.tes.haab/ | استصحاب |
